Een hek markeert een scheiding. Een voor en voorbij. Een open en dicht. Een om- over- of doorheen. Een ene en andere kant.

Afgelopen winter kwam ik tijdens het wandelen midden in een weiland een op zichzelf staand hek tegen. Een mooi, verrassend en ook wel vreemd beeld van een losstaand hek. Eigenstandig. Zomaar. Ik fotografeerde het.

In het voorjaar zag ik dat er koeien in de altijd lege wei stonden en jawel, ook een hekwerk aan mijn hek. Het vrije en ook wel plompverloren hek had dit natuurlijk altijd al aangekondigd.

Vroeg of laat komen we allemaal een hek tegen. Er omheen kunnen is niet voor altijd.